ΛΕΓΡΑΙΝΑ 17 –01-19
ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Με την αυγή του Νέου έτους, έκλεισα ένα χρόνο γράφοντας σ’ αυτό το φιλόξενο, ανεξάρτητο
και δημοκρατικό ηλεκτρονικό βήμα, την «ΕΚΤΕΛΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ». Ακουμπούσα τις σκέψεις μου και σχολίαζα με
τον δικό μου τρόπο, άλλοτε σαρκαστικά κι άλλοτε
ίσως δραματικά τα απρόσμενα γεγονότα που άλλαξαν τη ζωή μας. Γκρεμίστηκαν
νοικοκυριά, χρεοκόπησαν άνθρωποι κι αξίες.
Νοιώσαμε όλοι μας την μεγάλη αυτή αλλαγή, που μας έκανε να ξαφνιαστούμε, να φοβηθούμε και να προσαρμοστούμε σε νέες συνήθειες και προσδοκίες! Πολλές φορές μέσα από αυτό το βήμα, καυτηρίασα παραλήψεις κι αστοχίες της κυβέρνησης, χωρίς όμως, ούτε μια στιγμή ν’ απαλλαγώ από το αίσθημα της πικρίας και της αδικίας που τσουρούφλιζε την ψυχή μου, από την αλλοπρόσαλλη ύποπτη κι ανήθικη πολιτική που εφάρμοζαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Νοσταλγούμε βέβαια εκείνες τις «ασύδοτες» μέρες, συγκρινόμενες με τη σημερινή κατάντια μας, κι ας ήταν αυτές ή αιτία του σημερινού χαλασμού! Από αυτό το φιλόξενο στέκι, λοιπόν, ξεδίπλωσα τα παράπονα που κατάτρωγαν τα σωθικά μου και όλων πιστεύω των Ελλήνων. «Τί ειρωνεία να είναι το μόνο που μας ενώνει»! Είμαι ακόμη πολύ ευχαριστημένος που ο δημιουργός αυτής της ιστοσελίδας, της ελεύθερης αυτής φωνής, ο φίλος μου ο Παναγιώτης, μου έδωσε την ευκαιρία να νοιώθω ακόμη ενεργός και να έχω το δικαίωμα να κρίνω, να σχολιάζω τα παράξενα κι αναπάντεχα δρώμενα που ζούμε! Κι είμαι τυχερός που ανασαίνω τον δεύτερο έρωτά μου, μετά από την οικογένεια μου, το « Εκτελωνιστικό Μου επάγγελμα». Το λάτρεψα και το λατρεύω γιατί μέσα στις αντίξοες συνθήκες που το υπηρέτησα, ανδρώθηκα, δημιούργησα κι έζησα με αξιοπρέπεια χωρίς μίσος και κακία αγαπώντας πάντα το σινάφι μου κι όσους με περιτριγύριζαν. Είμαι υπερήφανος που έζησα με όλη την ορμή της νιότης μου αυτό το υπέροχο παραγωγικό και ενδιαφέρον επάγγελμα. Αν μπόλιαζαν τους υποψήφιους εκτελωνιστές πριν αποκτήσουν το πτυχίο τους θα έπρεπε να είμαι εγώ η πρώτη ύλη! Θέλω χωρίς δισταγμό κι υποκρισία να βεβαιώσω τα μέλη της εκτελωνιστικής οικογένειας οτι ασκούν ένα επάγγελμα που πολλές φορές στα χρόνια μου το βάφτιζαν, οι γνωρίζοντες τη δουλειά μας, λειτούργημα! Όσους συνάδελφους γνώρισα στην επαγγελματική μου ζωή, μα και στα στερνά μου, ανέβλυζαν αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, θάρρος και πίστη. Θα ήτανε παράληψη να μην ευχαριστήσω από καρδιάς αυτούς που σκέφτηκαν οτι πρέπει να δημιουργηθεί ένα ιστορικό αρχείο που να καταγράφει την πορεία του επαγγέλματος που συμπληρώνει σε λίγο έναν αιώνα! Οι αξιοθαύμαστοι πρωτοπόροι οργανισμοί μας, αποτέλεσαν παράδειγμα για μίμηση από άλλα επαγγελματικά σωματεία. Ξεκίνησαν όλα από τη συμπαράσταση στον συνάδελφο και με τη σκέψη να εξασφαλιστούν επικουρικά ευεργετήματα στον πολύ σκληρά εργαζόμενο εκτελωνιστή! Από την ιατροφαρμακευτική αρωγή μέχρι την οικονομική εξτρά ενίσχυση κι ακόμη με τον οικοδομικό μας συνεταιρισμό για την εξασφάλιση στέγης. Δυστυχώς όμως, μέσα στον πυρετό των κομματικών προσταγών πολλοί συνάδελφοι δεν διάβασαν τις σημασίες των οργανισμών μας, δεν τους αγάπησαν κι ίσως αρκετοί να τους έβλαψαν !
Νοιώσαμε όλοι μας την μεγάλη αυτή αλλαγή, που μας έκανε να ξαφνιαστούμε, να φοβηθούμε και να προσαρμοστούμε σε νέες συνήθειες και προσδοκίες! Πολλές φορές μέσα από αυτό το βήμα, καυτηρίασα παραλήψεις κι αστοχίες της κυβέρνησης, χωρίς όμως, ούτε μια στιγμή ν’ απαλλαγώ από το αίσθημα της πικρίας και της αδικίας που τσουρούφλιζε την ψυχή μου, από την αλλοπρόσαλλη ύποπτη κι ανήθικη πολιτική που εφάρμοζαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Νοσταλγούμε βέβαια εκείνες τις «ασύδοτες» μέρες, συγκρινόμενες με τη σημερινή κατάντια μας, κι ας ήταν αυτές ή αιτία του σημερινού χαλασμού! Από αυτό το φιλόξενο στέκι, λοιπόν, ξεδίπλωσα τα παράπονα που κατάτρωγαν τα σωθικά μου και όλων πιστεύω των Ελλήνων. «Τί ειρωνεία να είναι το μόνο που μας ενώνει»! Είμαι ακόμη πολύ ευχαριστημένος που ο δημιουργός αυτής της ιστοσελίδας, της ελεύθερης αυτής φωνής, ο φίλος μου ο Παναγιώτης, μου έδωσε την ευκαιρία να νοιώθω ακόμη ενεργός και να έχω το δικαίωμα να κρίνω, να σχολιάζω τα παράξενα κι αναπάντεχα δρώμενα που ζούμε! Κι είμαι τυχερός που ανασαίνω τον δεύτερο έρωτά μου, μετά από την οικογένεια μου, το « Εκτελωνιστικό Μου επάγγελμα». Το λάτρεψα και το λατρεύω γιατί μέσα στις αντίξοες συνθήκες που το υπηρέτησα, ανδρώθηκα, δημιούργησα κι έζησα με αξιοπρέπεια χωρίς μίσος και κακία αγαπώντας πάντα το σινάφι μου κι όσους με περιτριγύριζαν. Είμαι υπερήφανος που έζησα με όλη την ορμή της νιότης μου αυτό το υπέροχο παραγωγικό και ενδιαφέρον επάγγελμα. Αν μπόλιαζαν τους υποψήφιους εκτελωνιστές πριν αποκτήσουν το πτυχίο τους θα έπρεπε να είμαι εγώ η πρώτη ύλη! Θέλω χωρίς δισταγμό κι υποκρισία να βεβαιώσω τα μέλη της εκτελωνιστικής οικογένειας οτι ασκούν ένα επάγγελμα που πολλές φορές στα χρόνια μου το βάφτιζαν, οι γνωρίζοντες τη δουλειά μας, λειτούργημα! Όσους συνάδελφους γνώρισα στην επαγγελματική μου ζωή, μα και στα στερνά μου, ανέβλυζαν αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, θάρρος και πίστη. Θα ήτανε παράληψη να μην ευχαριστήσω από καρδιάς αυτούς που σκέφτηκαν οτι πρέπει να δημιουργηθεί ένα ιστορικό αρχείο που να καταγράφει την πορεία του επαγγέλματος που συμπληρώνει σε λίγο έναν αιώνα! Οι αξιοθαύμαστοι πρωτοπόροι οργανισμοί μας, αποτέλεσαν παράδειγμα για μίμηση από άλλα επαγγελματικά σωματεία. Ξεκίνησαν όλα από τη συμπαράσταση στον συνάδελφο και με τη σκέψη να εξασφαλιστούν επικουρικά ευεργετήματα στον πολύ σκληρά εργαζόμενο εκτελωνιστή! Από την ιατροφαρμακευτική αρωγή μέχρι την οικονομική εξτρά ενίσχυση κι ακόμη με τον οικοδομικό μας συνεταιρισμό για την εξασφάλιση στέγης. Δυστυχώς όμως, μέσα στον πυρετό των κομματικών προσταγών πολλοί συνάδελφοι δεν διάβασαν τις σημασίες των οργανισμών μας, δεν τους αγάπησαν κι ίσως αρκετοί να τους έβλαψαν !
Η γενιά μου δεν κατάφερε να δημιουργήσει καινούργιους παραγωγικούς οργανισμούς κι ας υπήρξαν
αξιοσημείωτες προτάσεις. Όμως διατήρησε τους υπάρχοντες και με μεγαλοψυχία και καμάρι
τους μεταλαμπάδευσε στον σημερινό νέο εκτελωνιστή που είναι πιο συνειδητοποιημένος
και πιο δυναμικός! Πιστεύω δε, πως με μπροστάρηδες
τους έμπειρους συνδικαλιστές θα αξιοποιήσουν την κληρονομιά και θα την επεκτείνουν!
Και γι’ αυτό χρειάζονται δοκιμασμένες συνταγές! «Συναδέλφωση και Συμπαράσταση
στα κλαδικά όργανα κι αποφυγή παρορμητικών κομματικών,
καταστροφικών ενεργειών», που σίγουρα καταλήγουν στην αδράνεια και τη μοναξιά!
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΕΛΙΩΤΗΣ
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας !