Γιάννης Βελιώτης : Ο,ΤΙ ΑΚΟΥΩ, Ο,ΤΙ ΒΛΕΠΩ, Ο,ΤΙ ΝΟΙΩΘΩ. Ν0 31

ΛΕΓΡΑΙΝΑ 24-09-2020

ΠΟΝΗΡΟΙ   ΕΛΙΓΜΟΙ

Αλήθεια πόσο αφελείς πιστεύει ότι είμαστε, ο «πονηρός Βεζίρης» της Τουρκίας;

Αποσύροντας το ερευνητικό Oruc.reiς προσπαθεί  να μας πείσει πως η ενέργειά του αυτή αποβλέπει στην πρόθεσή του για ένα τίμιο και ειλικρινή διάλογο. Είναι δυνατόν να πιστεύει πως οι ευρωπαίοι είναι τόσο κουτόφραγκοι, ώστε να πειστούν, και να προτείνουν χλιαρές κυρώσεις σε βάρος της χώρας του, που θα τον  ενθαρρύνουν να πραγματοποιήσει τα καταχθόνια σχέδιά  του;

Μπορεί ακόμη να προσφέρει έδαφος δράσης στην προαιώνια φίλη Γερμανία και στον Πλανητάρχη, θολώνοντας τα νερά με τις δήθεν υποχωρήσεις. Όμως η ιστορία δεν ξεχνιέται και πάντα σαν σκιά περιβάλλει  κάθε κράτος ανάλογα με τα έργα και την προσφορά του στο σύνολο της ανθρωπότητας.  Τόσο εύκολα νομίζει, η Τουρκία, ότι μπορεί   να ξεγελάσει ακόμη μια φορά  την παγκόσμια γνώμη  με την αδίστακτη κουτοπονηριά της;  Με τίποτα δεν μπορεί  να  ξεχαστεί η στάση της στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που στοίχισε εκατομμύρια ψυχές σε όλον τον  συμμαχικό κόσμο, ενώ αυτή δεν είχε ούτε μία απώλεια με την δήθεν «ουδετερότητά» της. Λησμονιέται η αχαρακτήριστη στάση της όταν  το 1941  υπέγραφε σύμφωνο φιλίας με τον Χίτλερ και στο τέλος του πολέμου το 1945, μετά  τον όλεθρο, ήθελε καλά και ντε να μπει στο πόλεμο μόνο και μόνο για να πάρει μερίδιο από τα λάφυρα των νικητών!  Σε αυτό το σημείο παραθέτω ένα απόσπασμα από σχετικό άρθρο του κυρίου Σπύρου Κουζουνόπουλου που καταδεικνύει την συμπεριφορά της Τουρκίας,

  Η Τουρκία κηρύσσει πόλεμο όταν ξεψυχάει το ναζιστικό θηρίο

Τελικά η Τουρκία θα εγκαταλείψει τη γερμανόφιλη «ουδετερότητα» και θα κηρύξει τον πόλεμο κατά της Γερμανίας και της Ιαπωνίας μόλις στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν δηλαδή το βαριά λαβωμένο ναζιστικό θηρίο είναι έτοιμο να ξεψυχήσει. Ενώ στο τέλος του πολέμου ο τότε πρωθυπουργός Σουκρού Σαράκιογλου αποφαίνεται με τη μεγαλύτερη σοβαρότητα: «Η τουρκική Δημοκρατία από τις πρώτες στιγμές, με τις δηλώσεις της, τα όπλα της και την καρδιά της ήταν στο πλευρό των δημοκρατικών εθνών». Και όπως θα σχολιάσει μερικά χρόνια αργότερα ο διαπρεπής Τούρκος εκδότης και συγγραφέας Καμουράν Μπεκίρ Χαρπουτλού, «αν ο φασισμός ήταν νικητής, είναι φανερό ότι η ίδια φράση θα είχε λεχθεί υπέρ αυτού».

 Όχι,  δεν είναι αξιόπιστη και δεν  είμαστε τόσο ευκολόπιστοι εμείς για να μην καταλαβαίνουμε τις προθέσεις της .Η Τουρκία μπορεί εύκολα να κάνει τον νταή και να θυσιάζει ψυχές από τα στρατευμένα παλικάρια της, ή και πιο εύκολα, από τους πληρωμένους μισθοφόρους που πρόσφατα χρησιμοποιεί. Εμείς όμως δεν έχουμε το δικαίωμα ούτε μια ψυχή να θυσιάσουμε, γιατί κάναμε το χρέος μας  χύνοντας πολύ αίμα  πολεμώντας δίπλα στους συμμάχους μας, εισπράττοντας τόσα θριαμβευτικά σχόλια στο τέλος του πιο αιματηρού πολέμου της παγκόσμιας ιστορίας.

Ακόμη από το μικρό μας μερίδιο δώσαμε την αναλογία μας στην σύμμαχο Αμερική,  πολεμώντας στην Κορέα μαζί με τους συμπολίτες του κυρίου Τράμπ στενού φίλου του σημερινού «Σουλτάνου».  Το  ΕΚΣΕ «Εκστρατευτικό Σώμα Κορέας» παρασημοφορήθηκε και τιμήθηκε με τις μεγαλύτερες, αμερικανικές προεδρικές διακρίσεις, πράγμα που διαφεύγει τελείως από την επιλεκτική  μνήμη του Αμερικανού Προέδρου.

Ήρθε η ώρα και οι συμπολίτες μας σε  όλη την Ευρώπη να συμπαρασταθούν στην Ελλάδα που απειλείται από ένα κακό γείτονα που έχει χάσει τα λογικά του και κινείται μεταξύ πανικού και επικίνδυνης ματαιοδοξίας. Τα επεκτατικά του σχέδια μπορεί να είναι αιτία μιας διευρυμένης σύρραξης με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Μα και οι δικοί μας ηγέτες, τούτη τη δύσκολη ώρα, πρέπει  χωρίς μικροπολιτικές μεμψιμοιρίες και μικρότητες, να ακούσουν την φωνή όλων των Ελλήνων για ενότητα και ομοψυχία και να θωρακίσουν την χώρα μας με το δικό μας ακατανίκητο όπλο, τη μπέσα και το φιλότιμο. Ζητάμε πολλά;

Γ.Β